استفاده از شیمی کانی ها در تعیین شرایط تشکیل کمپلکس گرانیتوئیدی بروجرد و هاله دگرگونی آن

توده گرانیتوئیدی بروجرد با طیف سنگ شناسی کوارتزدیوریت، گرانودیوریت و مونزوگرانیت همراه با دایک های اسیدی در درون فیلیت های همدان نفوذ کرده و هاله دگرگونی را سبب شده است. بررسی شیمی کانی ها در منطقه مورد مطالعه نشان می دهد که بیوتیت دارای ترکیب متنوعی بوده، ماگمای سازنده آن ها طیفی از ساب آلکالن تا کالک آلکالن است. آمفیبول ها در گروه کلسیک و در زیرگروه منیزیوهورنبلند قرار می گیرند و شاهدی برای نوع i بودن توده گرانیتوئیدی بروجرد هستند. ترکیب پلاژیوکلازها از الیگوکلاز-آندزین تا لابرادوریت تغییر می کند و آلکالی فلدسپارها در رده ارتوکلاز قرار می گیرند. فلدسپارهای پگماتیت ها از دو نوع سدیک (آلبیت) و پتاسیک (ارتوکلاز) هستند. روند تغییر ترکیب فلدسپارها در واحدهای مختلف سنگی از قطب بازیک تر به سمت قطب اسیدی تر تفریق ماگمایی را نشان می دهند. گارنت در تمام نمونه ها از نوع آلماندن- اسپسارتین بوده، دارای یک منطقه بندی است. بررسی ها نشان می دهند که گارنت در هورنفلس ها و گرانودیوریت ها هم ﻣﻨﺸﺄ و غیرماگمایی بوده ولی در پگماتیت ها دارای ﻣﻨﺸﺄ ماگمایی است. فشارسنجی بر اساس مقدار al آمفیبول ها در کوارتزدیوریت ها، فشار تبلور را ٤٣/0 تا ٦١/١ و بر اساس پارامتر altotal در برابر fetotal / (mg + fetotal) فشار ١ تا ٣ کیلوبار را برآورد می کنند. دماسنجی هورنبلند- پلاژیوکلاز در این سنگ ها، دمای ٦٥٣ تا ٧٣٢ درجه سانتی گراد را برای به تعادل رسیدن این دو کانی و دماسنجی گارنت- بیوتیت دمای ٤٧٢ درجه سانتی گراد را برای زوج گارنت و بیوتیت در هورنفلس ها نشان می دهد. مقدار فوگاسیته برآورد شده (log o2 از 3/18- تا 6/15-) حاکی از اکسیدان بودن ماگما (وجود مگنتیت و آمفیبول های غنی از منیزیم نیز آن را تأیید می کند) و شاهدی برای تشکیل آن در مرز ورقه های همگراست.